آسیب شناسی ارزشیابی آموزشی از دیدگاه دبیران دوره راهنمایی تحصیلی شهر تهران و ارایه راهکارهای بهبود ارزشیابی آموزشی

مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که هدف از انجام آن آسیب شناسی ارزشیابی آموزشی از دیدگاه دبیران دوره راهنمایی تحصیلی شهر تهران  و ارایه راهکارهای بهبود ارزشیابی آموزشی بوده که با روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری آن  شامل کلیه دبیران دوره راهنمایی تحصیلی  شامل 15870 نفر بودند  که از میان آنها تعداد 308 نفر به عنوان نمونه، طبق جدول کرجسی و مورگان به روش تصادفی ساده و طبقه­ای نسبی انتخاب شدند. ابزار پژوهش دوپرسشنامه محقق ساخته اولی برای تعیین آسیب های وارده به نظام ارزشیابی تحصیلی دوره راهنمایی بود که پس از مطالعه عمیق مبانی نظری و پیشینه تحقیقات انجام شده  ابتدا 48مورد به صورت چک لیستی تهیه شد و پس از نظر سنجی و مصاحبه با افراد صاحبنظر در 30 گویه تدوین وروایی  آن توسط نظرسنجی از  10 نفر صاحب نظر  انجام و پس از اعمال اصلاحات توسط اساتید راهنما و مشاور تأیید شد. سپس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ،  پایایی آن با ضریب 89/0 تأیید شد و دومی برای ارایه راهکار های بهبود ارزشیابی آموزشی تدوین و روایی و پایایی آن نیز تایید شد.برای اجرای اصلی 340 پرسشنامه با احتمال 10% عدم برگشت توزیع شد و در نهایت 308 پرسشنامه جمع آوری شد و داده­های حاصل از اجرای پرسشنامه ها با استفاده از روش های آمار  توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد: 1- به  نظر دبیران دوره راهنمایی شهر تهران هر سه مورد از آسیب های مرتبط به مسائل دانش آموزان و آسیب های مرتبط به مسائل دبیران و آسیب های ساختاری به میزان زیادی بر ایجاد آسیب های ارزشیابی آموزشی موثر هستند. 2- به نظر دبیران دوره راهنمایی شهر تهران توجه به راهکارهای مرتبط به مسایل دبیران و راهکارهای ساختاری به میزان زیادی در بهبود نظام ارزشیابی آموزشی موثر هستندو همچنین به  نظر دبیران دوره راهنمایی شهر تهران ارزشیابی دوره راهنمایی به میزان زیادی منطبق بر الگوهای مدون آموزشی و ویژگی های شخصیتی دانش آموزان است. 3- دبیران مرد نسبت به دبیران زن در راستای آسیب شناسی ارزشیابی آموزشی دارای نظرات متفاوتی می باشند و توجه به آن را امری ضروری می دانند.